“Wiens brood men eet, …”

Gastbijdrage van Perry Janssen

Brood is gezond en mensen moeten meer en beter brood gaan eten.

Dat was de gedachte waarmee de bakker al jaren rondliep.
Het werd hoog tijd om een ‘gezonde’ bakkerij in een ‘ongezonde’ wijk te openen.

Zonder startkapitaal een onbegonnen zaak maar in de vorm van een gesubsidieerde testcase moest dit haalbaar zijn.

Uit ‘de stad’ sloten zich na wat zoekwerk verschillende mensen aan om deze testcase mede vorm te geven en een heuse professor zou een onderzoek houden naar wat de invloed van het eten van brood op hongerige mensen zou zijn.Is het brood te duur?
Heb je minder honger na het eten van brood?
Hoe voelt het om je eigen brood te verdienen?

Tja, dat waren wel vragen waar op gestudeerd moest worden en de opening van een bakkerij kwam zodoende steeds dichterbij.
Eindelijk was het zover, de champagne kon ontkurkt worden: de ‘gezonde’ bakkerij kon van start.

Na de feestelijke opening bleef het echter stil … van alle broden die op vele hongerige magen lagen te wachten werd slechts een handjevol afgehaald.
Het vertrouwen in de bakkunsten van de bakker bleef achter bij alle verwachtingen en vertwijfeld vroeg men zich af hoe men de bakkerij nog kon redden.

De eerste maatregel was het verruimen van de openingstijden, de tweede maatregel was het persoonlijk benaderen van iedereen in de buurt, hopen en bidden dat het brood van de bakker eindelijk zou worden afgehaald.

Helaas woonde er in de buurt een heel vervelend kereltje bij wie de vraag was gerezen of er wel behoefte was aan dat brood van die bakker. Hij kreeg te horen dat dat wel degelijk het geval was, maar dat er nog vele vragen waren over de exacte samenstelling van ‘het deeg’ … en ja, al die vragen beantwoorden moest zorgvuldig gebeuren en bovendien kost het winnen van vertrouwen in dit geval wat meer tijd.

Inmiddels hing één van de bakkersknechten bij de uitgang een tegeltje op met de tekst: “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.”