Hans Rube
woensdag 10 december 2014
Dan ben je blij dat zo’n man niet jouw collega is. Of erger nog: een van je werknemers. Er zijn van die momenten dat ik met plaatsvervangende schaamte van afstand moet toehoren hoe een Nederlander, soms een Tilburger, in een vreemde taal een overeenkomst met een buitenlandse zakenpartner wil sluiten. Deze week bijvoorbeeld, in een restaurant vlakbij. Twee heren stappen binnen. De een is jonger, maar ook beter gekleed dan de andere man. De oudste van de twee, grijs aan de slapen en een wat pafferig gelaat, bestelt direct een mooie fles wijn. Op tafel staat even later de...