In de vergadering van de commissie Sociale Stijging van 8 september jl, bij de behandeling van de uitvoering van de Participatiewet, die op 1 januari 2015 ingaat, ontstond een discussie over de kosten van beschut werk. Raadslid Orkun Baytemir kwam hierbij lijnrecht tegenover wethouder Erik de Ridder (CDA) te staan.
Mensen die een beschutte werkplek hebben, krijgen extra begeleiding en persoonlijke aandacht tijdens hun werk. Het gaat hierbij om mensen met een beperking en die niet meer dan 30% arbeidsproductief zijn, vergeleken met een persoon zonder beperking.
PvdA Tilburg is tegen het plan van de wethouder om het beschutte werk af te schaffen en stelde dat het voor de gemeente niks extra kost om deze werkplekken bij de Diamantgroep te behouden. Erik de Ridder stelde daar tegenover dat het voor de Diamantgroep financieel geen verschil maakte, maar voor de gemeente juist wel.
Om uit deze impasse te komen vroeg Joris Bengevoord, fractievoorzitter van GroenLinks, aan de wethouder om aan te tonen wat het de gemeente zou kosten om het beschutte werk in stand te houden en hij stelde voor om de discussie voort te zetten in de raadsvergadering van maandag 22 september wanneer de gehele Participatiewet nog eens wordt besproken en de vervolgens de raad een beslissing moet nemen.
Een werknemer op een beschutte werkplek verdient het bruto minimumloon van €23.000,- euro en kost per jaar €5.600,- aan begeleiding en organisatiekosten. Daardoor zijn de totale kosten voor deze werknemer bij de Diamantgroep €28.600,- per jaar. Deze beschutte werkplek levert de Diamantgroep €4000,- aan opbrengst op. Zodat de kosten van de Diamantgroep uitkomen op €24.600,-
De gemeente moet dit bedrag aan de Diamantgroep betalen: €16.100,- (70% van het loon) en €8.500,- begeleidingskosten. In totaal betaalt de gemeente volgens deze berekening €24.600,- per persoon, dus evenveel als de kosten voor de Diamantgroep. Daarom is deze constructie kostenneutraal voor de Diamantgroep, maar niet voor de gemeente.
De loonkostensubsidie, €16.100,- per persoon per jaar, is duurder dan een uitkering, die rond de €13.000,- per jaar kost. Daarnaast denkt de gemeente dat met het bedrag van €8.500,-, waar nu één persoon mee wordt geholpen, voor hetzelfde geld twee of drie mensen kunnen worden geholpen, die ook ondersteuning nodig hebben. Dit wordt het Tilburgs Alternatief genoemd. Gemeenten mogen van het Rijk het beschut werk in stand houden, maar zijn dat niet verplicht.
Door de invoering van de Participatiewet moet iedereen ‘iets’ gaan doen, een tegenprestatie gaan leveren, dus ook mensen die een Bijstandsuitkering ontvangen. De groep mensen die de bijstand zit is heel divers: hierin zitten mensen die al lange tijd geen (betaald) werk hebben gehad, die al dan geen beperking hebben, maar ook mensen die domweg de pech hebben dat ze nog altijd geen baan hebben gevonden. Deze mensen moeten voor het recht op een uitkering een tegenprestatie leveren in de vorm van vrijwilligerswerk en dat kost de gemeente rond de 13.000 euro per persoon per jaar, de prijs van een uitkering. Dit staat in schril contrast met de kosten voor beschut werk: 24.600 euro per persoon per jaar.
Update: voorstel GroenLinks, D66 en SP.
De raadsleden van GroenLinks, D66 en de SP maken zich zorgen om de mensen die nu nog op een beschutte werkplek zitten, waar vanaf 1 januari 2015 geen financiering voor is. Zij zijn bang dat deze mensen straks de dupe gaan worden van de bezuinigingen en het Tilburgs Alternatief van de Participatiewet. Daarom stellen zij in de raadsvergadering voor (met een amendement) om een speciale case-manager of ambassadeur aan te stellen die deze mensen moet gaan helpen bij het vinden van nieuw werk. De extra kosten moeten volgens deze drie partijen uit het Sociaal Fonds.
Dit Sociaal Fonds is een reservepot van €7,1 miljoen om extra kosten uit te betalen als er onverhoopt iets misgaat bij de uitvoering van de Participatiewet, de nieuwe WMO-wet of de nieuwe Jeugdwet, die alle drie op 1 januari 2015 worden ingevoerd.
Update 2: voorstel PvdA
Ook de PvdA gaat een voorstel indienen. In dit voorstel blijft de PvdA Tilburg bij haar standpunt dat het beschutte werk, dat wordt begeleid door de Diamantgroep, kostenneutraal is voor de gemeente; aldus niks extra kost voor de gemeente. Daarom stelt zij voor om het beschutte werk voor de komende twee jaar in stand te houden.
Te triest voor woorden, gekwalificeerde arbeidskrachten mogen nu gratis vrijwilligerswerk verichten, terwijl voor mensen met een grotere afstand naar de zogenaamde arbeidsmarkt van alles in het werk wordt gesteld om de zogenaamde netwerk begeleiders daar een goed salaris aan te laten verdienen. Pfffff noemen ze dat in Tilburg de Diamant Groep? Zou de grootste zogenaamde werkgever meer de naam ‘Gold Digger’ toe bedichten.
De aangelevede vergelijkende begroting per arbeidsplaats is onjuist en bewust misleidend. Blijkbaar is het in Tilburg normaal naar een oplossing of verklaring toe te redeneren. Preken voor eigen parochie heet dit!
De berekening geeft zelfs in deze onjuiste vergelijking al aan dat een beschutte arbeidsplaats via de Diamant-groep voor de Gemeente Tilburg budgettair neutraal is. Het gejongleer met de begeleidingskosten doet helemaal de deur dicht. De kosten bij de DiamantGroep (DG) worden eerder negatief dan positief gepresenteerd.
Zoals reeds eerder in een andere reactie aangegeven is een SW plaats via de DG voor de Gemeente Tilburg profijtelijk. Met slim beleid en management kan deze profijtelijkheid zelfs onder de participatiewet worden gecontinueerd. Maar de jongens en meisjes bij de sociale sector bezig met arbeidsbemiddeling willen liever eigen baasje spelen en zien bewust de mogelijkheden van de DG over het hoofd. Zij zullen de hierboven vergelijkende calculatie ook wel gemaakt hebben. Zij geven er de voorkeur aan primair met marktpartijen te werken en werkgevers direct te benaderen. Zien de DG derhalve eerder als een bedreiging dan een kans. Liever een neo- bureaucratie dan een praktische aanpak.
De DG heeft operationeel heel veel direct contact met opdrachtgevers/werkgevers en beweegt zich zakelijk in werkgeversland. Dit in tegenstelling tot de gemeente zelf die via convenanten of in dezelfde vijver vist of moet leven van indirecte contacten. Het is daarom onbegrijpelijk dat de verantwoordelijk wethouder de bureaucratische aanpak verkiest boven de meer zakelijke en pragmatische aanpak. Daarnaast beschikt de DG over geoormerkte reserves, waarmee in het kader van de werkgelegenheid ook het een en ander kan worden gestimuleerd.
Gemeenteraadsleden gaan op bezoek bij de DG en twitteren naar hartelust over de geweldige ervaring. Maar als de zaken beleidsmatig op tafel komen wordt de horizon weer verkleind naar de NOMA beleidsvisie! Het aangekondigde amendement van D66-GL en SP is weer zo’n typisch voorbeeld van de bureaucratische aanpak via extra casemanager of ambassadeur. Onbegrijpelijk! Met het debacle van “Real Work” nog vers in het geheugen en de divers rapporten over de gemeentelijke geldverkwisting bij de arbeidsbemiddeling!