vrijdag 29 maart 2024

2 gedachten over “Participatiewet en de Vrijheid van Meningsuiting

  1. Interessante casus.

    In Sittard heb ik onderzoek gedaan naar de mogelijkheid om gekort te worden als je je negatief uitlaat over – zoals dat hier heet – Sociale Zaken. De reactie die ik van de gemeente terugkreeg, is dat eenieder zich mag uitlaten over Sociale Zaken of de gemeente en dat men de vrijheid van meningsuiting in deze in acht neemt. Waar ik overigens heel verbaasd over was, want zoals bekend zijn er meerdere gemeenten waar je recht op vrije mening wel ingeperkt wordt. Welke dit zijn, ben ik nog aan het onderzoeken op dit moment. Dat verloopt bijzonder stroef omdat niet alles en iedereen meewerkt.

  2. Tja, gevoel, intenties en realiteit hoeven niet overeen te komen. Wat mij opvalt is dat de cirkel van betrokkenheid bij criticasters vaak sterker is ontwikkeld dan de cirkel van invloed. Dat er misstanden zijn, geen discussie. Dat bejegening en valkuilen van ‘street level bureaucrats’ nu en dan uitmonden in onbegrijpelijk gedrag van Werk & Inkomen, idem. Dat snelheid, rechtvaardigheid en maatwerk vaak lijden onder werkdruk, matige proceskwaliteit en professionaliteit is ook eerder een uitroepteken dan een vraag. En, tot slot, dat het hele bijstandsregime met zijn nadruk op rechtmatigheid en cijfertjes mensen, hun ondernemend vermogen en hun gevoel van zelfwaarde niet echt helpt, is ook wel duidelijk. En dat geldt allemaal echt niet alleen voor Tilburg. De P-wet is over de schutting bij gemeenten terechtgekomen, met haast en een enorme bezuiniging van dien. Geen wonder dat niet alles op rolletjes loopt en beleidseffecten voor sommige groepen en individuele gevallen desastreus uitpakken.
    Maar in plaats van het laten bij de aantijging en verontwaardiging over vermeend monddood maken, zou ik liever aandacht geven aan oplossingsvermogen als het eens niet goed gaat. Zo veel mogelijk maatwerk binnen iets dat als vangnet bedoeld is, lijkt me een oprechte intentie bij de meesten die hun salaris verdienen met hulp aan mensen die op de Participatiewet zijn aangewezen. Als je écht de cirkel van invloed wil vergroten van de mensen die zich niet gehoord en niet geholpen voelen, zou je in de bezwaar- en beroepsprocedures (veelal regelgericht, intern, niet transparant, bureaucratisch, belastend en niet democratisch gecontroleerd ofwel te duur vanwege een gang naar de rechter) en de feitelijke omgang ermee moeten duiken. Daar zijn, in termen van gehoord worden en oplossingsgerichtheid, best nog wat mogelijkheden voor verbetering. Nu snap ik best dat de Wet daar veeleisend en star is, maar het is aan de Gemeenteraad om zich voor de effecten van beleidsuitvoering te interesseren (vooral ook de ongewenste) en, waar mogelijk, beleidsvrijheid te benutten i.p.v. te laten gebeuren wat óók gebeurt omdat het ‘ambtelijke verantwoordelijkheid’ is/zou zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *