Het ANP meldt dat de Tilburgse pastoor Harm Schilder, zijn kerkbestuur en advocaten in hoger beroep gaan tegen de uitspraak van de rechtbank in Breda, die bepaalde dat de kerkklok van de Margarita Mariakerk voor de vroege ochtendmis niet ongedempt mag worden geluid. Schilder heeft dat woensdag aangekondigd na overleg met de raadslieden.
De gemeenteraad was volgens de rechtbank bevoegd om te bepalen dat het geluid van de kerkklok voor 7.30 uur niet harder mag zijn dan 80 decibel. De rechtbank is het niet eens met de pastoor dat beperking van het geluid belijdenis van godsdienst onmogelijk maakt. De strijd tussen de pastoor enerzijds en de omwonenden en de gemeente anderzijds duurt inmiddels vier jaar. Een eerdere procedure werd door de pastoor gewonnen.
Ik zag Harm Schilder vertellen bij een praatprogramma van de EO dat zijn klok minder geluid maakte dan de verkeersweg naast de kerk. Nu bleek al een paar jaar geleden uit geluidsmetingen met behulp van een decibelmeter van de gemeente dat de klok MEER geluid maakt dan deze weg. Vijf maanden voor de laatste rechterlijke uitspraak is de weg veranderd met geluidsarm asfalt, waardoor auto’s nog nauwelijks geluid maken.
Mag een pastoor opzettelijk onwaarheden spreken? Dat is toch ook een van de tien geboden?
De kwestie is intussen bepaald scandaleus te noemen. Als gelovig Rooms Katholiek protesteer ik. De actie van Schilder heeft niets van doen met de moraal van de katholieke kerk, integendeel!
Waren het destijds meeuwen die hij rondom de kerktoren zag vliegen die voor hem zijn priesterroeping uiteindelijk bepaalden (zie: Getuigenis H.S.),thans zijn het de klokken ín de kerktoren die hem dienen om anti-gevoelens tegen en ín de katholieke kerk te bewerkstelligen: door het getreiter van zijn geografische parochianen en het shockeren van hen en ieder rechtgeaard mens, katholiek of niet. Door zijn provoceren met zijn publieke vrijages met de PVV -een partij vóór abortus en euthanasie, vóór homohuwelijk en Gay Pride-, door zijn oproep op de Catholica-dag tot het meenemen van een geheime camera in de Mis. Nu dus de vier jaar spelende, bizarre klokkenzaak, die hij verloor. Maar Harm gaat dóór en stapt naar de Raad van State, op eigen kosten of komen die uit de aktie Kerkbalans? Bij iedere stupide beweging die hij maakt haalt hij steeds -tot veler verbazing- de media, waarbij hij volop de gelegenheid krijgt zijn perfect gesoigneerd hoofd te tonen. ’t Mes snijdt voor hem aan twee kanten. Wordt het geen tijd voor Harm Schilder om eens kennis te nemen van de Tien Geboden?! “Och Heer, geef ons heilige priesters!”