Openheid, betrokkenheid, samenwerking en kansen. Dat zijn volgens mij de 4 kernwaarden die een goed jeugdzorg beleid zou moeten inhouden. In de zoektocht naar goede hulp op maat voor kwetsbare jongeren die nog een heel leven voor zich hebben al helemaal!
Toch mis ik dat bij onze gemeente. Als je de wegen kent en je maar volhardend genoeg blijft, zal die openheid er wel komen. Maar het feit dat je zoveel tijd en energie moet verkwanselen om tot die openheid te komen, stelt velen teleur. Soms komt hulpverlening zelfs te laat!
Eigenlijk is het diefstal van de tijd van de jongere; in deze strijd naar openheid krijgt de jongere immers niet de hulp die hij of zij nodig heeft. Laten we nu eens goed beseffen dat deze tijd zeer kostbaar is omdat juiste hulp ervoor zorgt dat doelen voor deze jongeren eerder behaald worden zodat ze volwaardige medespelers worden in het spel van onze samenleving.
Er wordt teveel gepraat en teveel tijd besteed aan dossieropbouw. Dat BSN nummer met de daaraan gekoppelde geboortedatum is een mens en mijn indruk is dat men dat nogal eens lijkt te vergeten. Ik gebruik bewust niet de term negeren, want dan zou het wel heel erg gesteld zijn in onze gemeente. Er wordt volgens een vooraf vastgesteld strak kader gekeken naar de hulpvraag. Die kaders zijn dan misschien wel overzichtelijk, althans, zo lijkt het. Voor de gemeente in ieder geval! Maar binnen die kaders is geen ruimte voor betrokkenheid, die je laat zien door goed te luisteren en vragen te stellen.
Ook het gebrek aan ervaringsdeskundigheid valt me op. De drempel om hulp te vragen, is vrij hoog. Het zou fijn zijn voor ouders om naast de regelgeving ook eens te horen dat men begrijpt hoe hun gevoel is omdat men hetzelfde meemaakte. Het zou ouders ook weer in hun kracht kunnen zetten om de regie in de opvoeding weer in handen te nemen. Nu zijn ouders vaak moe en overbelast omdat zij vaak al jaren om hulp vragen. De kwetsbare jongeren waarover ik in mijn vorige stuk schreef, de jongeren die in het schemergebied zitten, krijgen niet de hulp of zorg die zij nodig hebben.
Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat een kwetsbare jongere die intensieve behandeling en begeleiding nodig heeft, voor het gemak maar even in een gesloten kader geplaatst wordt zonder perspectief in het vooruitzicht. In een gesloten kader staat begeleiding vaak voorop. Het gedrag van de jongere wordt gestabiliseerd en de jongere komt tot rust.
Wat is nu gesloten jeugdzorg? Gesloten jeugdzorg is een jeugdinstelling waar letterlijk de deuren op slot gaan en jongeren geen bewegingsruimte meer hebben. Kamers zijn vaak cellen, waar ’s avonds de deur op slot gaat. Ook jongeren zonder strafblad zitten er. Mijn zoon ervaart het als een straf omdat hij hulp nodig heeft, ook al zijn de begeleiders uitermate kundig en betrokken. De jongere krijgt om tot rust te komen ook een gestructureerd dagritme aangeboden en wordt aangesproken op zijn of haar gedrag.
Vaak ontbreekt het aan behandeling, wat nu juist nodig is voor de jongere om inzicht te krijgen in zijn of haar eigen handelen. Zonder intensieve behandeling, en dat kan in vele vormen zijn, krijgt de jongere geen inzicht in zijn eigen handelen waardoor herhaling na ‘vrijlating’ erg groot is, een kruitvat. Een plaats in een gesloten jeugdinstelling kun je op vrijwillige basis krijgen, met toestemming van de ouders, maar soms is het ook nodig dat dit gedwongen gaat. Een rechter spreekt zijn een oordeel uit. Menig hulpverlener is het ermee eens dat een gesloten verblijf zo kort mogelijk moet duren, het is een middel van hulpverlening waarmee uiterst zorgvuldig omgegaan moet worden omdat het kwetsbare jongeren ook kan verharden.
Doordat gemeenten vaak convenanten sluiten met open en gesloten jeugdinstellingen in eigen regio’s, is er weinig aanbod voor deze kwetsbare jongeren, vaak met LVB (licht verstandelijk beperkt maar wel leerbaar.) problematiek. Als een ouder dan toch besluit om een kind te helpen in een jeugdinstelling buiten de regio, krijgt hij of zij vaak te maken met torenhoge eigen bijdragen. De Kinderombudsman is hier recentelijk een onderzoek naar gestart en ik ben benieuwd naar de uitkomsten van zijn onderzoek.
Ik schreef ook in mijn vorige stuk dat als we allemaal als een laf schaap achter onze voordeur blijven zitten met ongepaste schaamte en verzwelgen in verdriet, zal er nooit iets veranderen. Misschien ben ik voortvarend, maar ik zou een dialoog op gang willen brengen. Ouders kennen hun kind als de beste en zijn vaak realistisch in hun hulpvraag. Maar ik heb de indruk dat zorg op maat voor deze ‘schemerkinderen’ nog ver weg is omdat er geen apart beleid is voor deze groep. Het heeft geen zin om met vingers naar anderen te wijzen, maar we moeten vanuit onze eigen kracht spreken en de dialoog op gang brengen. Deze waardevolle toekomstige vakmensen zijn het waard! Alleen door deze dialoog op te starten, krijgen we ook een beeld van hun mogelijkheden zodat we kansen creëren. U bent welkom!
Nogmaals mijn vorige oproep:
Geef kwetsbare kinderen een kan door hun unieke zijn te erkennen, hun talenten niet te onderschatten en schuif hen niet tussendoor in algemeen beleid!
Ik vindt het nog al een makkelijk excuus van de jeugdzorg ligt nog maar een jaar bij de gemeente . De gemeente heeft zeker het wiel opnieuw willen uitvinden.
Wat goed werkt moet je behouden en wat aan verbetering toe is moet je veranderen. Wat is triest vindt is dat er deskundige mensen die hoger niveau en universiteit hebben gestudeerd op dat vak en het nog niet ten uitvoeren kunnen brengen. Er zijn nieuwe banen bij gekomen , personeel weet vaak niet hoe men om moet gaan met ouders die hun zorgen uiten en jeugdigen die dreigen te ontsporen. Als of ze hun diploma bij een pakje Becel hebben gehad . Ook de contacten gemeente , scholen en hulpverleners ouder , kind is een groot struikelblok . Scholen geven verkeerde adviezen , die adviezen zijn levensbelang voor ouders en de jeudige . Veel jongeren komen daardoor in zware problemen waardoor vroegtijdig schoolverlaters een feit is . Door onkunde waar een jongere vaak onbewust een rol in heeft . Dit probleem wordt vaak onderschat . Wanhopige oudere zijn zoekende op Google voor een oplossing en staan met hun rug tegen de muur en zien hun kind vaak uit hun handen glijden. Je hoort het steeds meer het is een feit dat het een groeiend probleem is . Ik vindt het raar dat men al wethouder hier niet de ins en out van weet . Per slot van rekening is het de portefeuille van de wethouder en zij is dus de hoofd verantwoordelijke . Hieruit haal ik dus dat de gemeente ambtenaren ee alleen zitten voor hun eigen belang en hun eigen inkomsten ipv naar het belang van het kind en ouders te kijken. Op deze manier kost dit de gemeente heel veel geld. Een jongeren zonder opleiding kost weer een uitkering, extra hulp , ouders die door de stress hun baan verliezen en dus ook een uitkering krijgen, criminaliteit , wat de staat ook weer veel geld kost enz . Dus gemeente ga langs bij ouders en luister naar hun en doe er iets mee.
Het probleem , is heel breed .
Gemeente moet al beter betrokken zijn op scholen . Basisscholen en voorgezet onderwijs en politie . Daar beginnen vaak de problemen. Doordat er verkeerde adviezen van scholen naar ouders gemaakt worden en slechtte Ondersteuning van school naar ouders gemeente en zorgverlening ontwikkeld men juist de problemen . Ouders zitten vaak met hun handen in het haar en worden van het kastje naar de muur gestuurd als een speel bal. Ze vergeten te denken in het belang van het kind en kijken vaak naar eigen financiële belang . Daardoor worden de ouders en wat nog erger is de jongere de dupe. Men wilt mindere mensen in de bijstand , nou dan is de gemeente Tilburg goed op weg. Dat bedoel ik sarcastisch .Wat de gemeente Tilburg doet is onderlinge baantjes creëeren waar de jongere en ouders niets mee opschieten en daar door een jongeren ontwikkelings achterstand op loopt en afzakt en kans op criminele activiteiten toe zal nemen. En dus vroegtijdig de school verlaten enz.
Er zijn te veel eilandjes die alleen hun werk doen zonder verder te kijken en ouders zijn te veel op internet aan het zoeken wat de oplossing is . Dit is niet de manier hoe men met burgers omgaat . Slap om te zeggen dat nu de gemeente pas een jaar bezig is met het jeugdzorg beleid . Zo’n onzin . Het personeel is mee overgenomen naar de gemeente en dus mensen met ervaring . Ik denk dat de gemeente het wiel opnieuw is gaan uitvinden ipv te kijken wat loopt goed en waar moet het op verbeterd worden. Er zijn zelfs nieuwe baantjes gecreëerd . Echt ongelofelijk .
Geachte mevrouw Hendrickx, ik neem uw uitnodiging graag aan. Met vriendelijke groet
Renee Koehof
Dag mijnheer Koehof, mooi dat u als ouder zoveel betrokkenheid bij uw kind en bij het onderwerp jeugdzorg toont. Maar om eerlijk te zijn, ik schrik wel van uw bijdrage. Ja, ik ervaar ook zelf als wethouder dat we nog heel veel te doen hebben in de jeugdzorg. Aan de ene kant is dat logisch, gemeenten zijn pas sinds een jaar verantwoordelijk maar aan de andere kant is er haast, voor elk kind in de jeugdzorg kun je een groot verschil maken.
De suggestie dat de gemeente geen openheid, betrokkenheid zou tonen en geen samenwerking beoogt en geen kansen biedt, herken ik serieus niet. Juist die kenmerken drijven ons. Daar hebben we ook voor een groot deel de vernieuwing op georganiseerd. Maar ik schrik echt als er staat dat ‘uit gemak een kind in een gesloten setting wordt geplaatst’. Dat is echt heel anders dan dat ik dat ervaar. Wij weten allemaal heel goed dat zo’n maatregel alleen maar genomen kan en mag worden (op basis van het advies van de jeugdzorgprofessional) als niks anders meer helpt. En het is aan de rechter om dit advies te beoordelen. Hij of zij bepaalt waar en hoe lang.
Toch overheerst blijkbaar bij u als ouder dit negatieve gevoel over de inzet van de gemeente. En dat neem ik serieus. Ik nodig u dan ook graag uit voor een gesprek. (marcelle.hendrickx@tilburg.nl) Wellicht kunnen we het dan ook over uw idee voor een dialoog hebben over dit onderwerp, dat spreekt mij zeer aan.
Hartelijke groet, Marcelle Hendrickx
Wethouder jeugd(zorg) in Tilburg