Dit is het laatste deel in de zomerreeks ‘De Helden van Willem II’ waarin oud-Willem II spelers en -trainers voor het voetlicht komen. Hierbij kwamen voornamelijk de hoofdrolspelers in beeld van het kampioenselftal in 1952 en 1955:
In de beginjaren vijftig domineerde Willem II het nationale voetbal en werd twee maal landskampioen. De laatste keer zelfs als eerste club in het betaalde voetbal dat net werd ingevoerd. Of de teloorgang die volgde bij Willem II verband hield met de opkomende malaise in de stad en de ondergang van de textielindustrie, de belangrijkste werkgever in Tilburg, is een open vraag.
Voor de invoering van het betaalde voetbal kregen de voetballers al een bedrag per wedstrijd toegestopt. Dat bedrag was afhankelijk van de kwaliteiten van de speler, zoals Jan van Roessel aangaf in een interview: “Ik kreeg bijvoorbeeld wel 5-600 gulden per wedstrijd, dat heb ik altijd wel gehad. Dat was een behoorlijk bedrag zeker voor die tijd. Want iedereen was toen wel semi-prof, en naast het normale werk werd er gevoetbald.”
Piet van Bladel: “Het was normaal dat de sterspelers meer geld kregen, zijn stonden ook meer ‘in de picture’, maar als speler heb ik nooit iets van een verschil gemerkt, we waren één team dat voor elkaar opkwam, niemand was meer of minder waard. Sjel de Bruyckere kreeg ook betaald. In een interview op een vraag hoeveel geld hij ontving antwoordde hij: “Honderdvijftig gulden per wedstrijd. Die ging ik elke maandagavond halen bij Van Wees. Maar ja, iedereen werd betaald, alleen wist niemand wie wat had. Behalve dan dat er werd gesmoesd. Het geld heeft alles kapot gemaakt, ook toen al.”
De betalingen gaven dus wel rumoer binnen de selectie. Rinus Formannoy: “De opkomst van een betaalsysteem in het voetbal, waarbij de één meer kreeg dan de ander vond ik maar niks. Omdat de voorzitter dat ook nog eens openlijk bekendmaakte, was er van saamhorigheid en gezelligheid geen sprake meer. Voor mij als de amateur pur sang was de lol eraf.” Dit alles escaleerde na het kampioenschap van 1955. In het voorjaar van 1956 vertrok Sjel de Bruyckere naar Australië omdat hij geen transfer kreeg. In dat jaar 1956 werd ook Fadrhonc ontslagen. Jan van Roessel: “Men heeft toen fouten gemaakt. Eerst de trainer ontslaan, Fadhronc. Hij was als een tweede vader voor mij, en heeft mij destijds naar Willem II gehaald”.
Het jaar daarop in 1957 degradeerde Willem II, om een jaar later gelijk weer te promoveren. 1964 was nog een bijzonder jaar, met de bekerwinst, en deelname aan de Europacup II, waarin van Manchester United verloren werd. Daarna volgde een lang verblijf in de Eerste divisie, van 1964 tot 1979 (met uitzondering van 1966/67).
Banen in de textielindustrie in Tilburg: (directe banen in de Wollenstoffenindustrie)
1950 – 12.765
1965 – 10.700
1970 – 6.035
1977 – 2.010
Geraadpleegde literatuur voor de reeks. Veel krantenartikelen, de reeks ‘Uit de Oude Doos’ en de Willem II website.
Geachte heer Geerts,
Bij toeval zag ik vandaag uw verhalen over de helden van Willem II. Bij diverse verhalen las ik passages die (bijna) letterlijk zijn overgenomen uit de verhalen die ik als medewerker op de Willem II-website schrijf in de rubriek “Uit de oude doos”. Vooral bij uw verhalen over “de grote vijf van Willem II” en dat over doelman Chris Feijt valt het wel heel erg op. Jammer dat u bij die verhalen niet gewoon eventjes de bron vermeldt.
Met vriendelijke groeten,
Harrie Verhoeven