Bart van de Camp is al 30 jaar SP-lid, en daarvan was hij de laatste 13 jaar, sinds september 2003, actief als raadslid. Op 18 juli 2016, als de zomervakantie (het reces) begint, neemt hij afscheid.
Tegenwoordig ergert Bart zich vooral aan de desinteresse onder raadsleden om zich gedegen in zaken te verdiepen. Regelmatig worden er op het stadhuis informatie-bijeenkomsten georganiseerd, waar ambtenaren samen met een wethouder uitgebreid uitleg geven over een project, een nieuw beleid of juist een dossier dat al een aantal jaren loopt. Bar van de Camp is een vaste bezoeker van deze bijeenkomsten en hem valt op dat steeds minder raadsleden de moeite nemen om te komen.
“Ik wil zien wat er gezegd wordt. Want een intonatie, een manier waarop iets verteld wordt zegt vaak veel meer en dat lees je niet in een stuk.”
Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2002 stond Bart van de Camp – als actief lid van de SP – op de negende plaats van de lijst. De SP kwam dat jaar in de raad met drie mensen waardoor het niet erg aannemelijk was dat er een raadszetel voor hem inzat. Dat hoefde ook niet, want Bart heeft nooit belangstelling gehad om een politieke carrière na te jagen en hij is wars van ego. Toch gebeurde het dat Johan van de Hout hem in 2003 belde, of hij plaats wilde nemen. Er nam iemand afscheid en degenen die op vier tot en met acht hadden gestaan, konden niet. En het zou hem maar tweeënhalf uur per week kosten.
Dat laatste bleek niet helemaal waar te zijn, want Bart van de Camp is gemiddeld 20 uur per week bezig met zijn raadswerk. Hij gaat zo veel mogelijk zelf op een locatie kijken als er iets speelt en regelmatig laat hij zich zien in wijken en buurten.
Destijds werd de SP nauwelijks serieus genomen. “Wij waren zogenaamd overal tegen en we zouden geen eigen ideeën hebben. In die tijd praatten raadsleden van het CDA nooit tegen ons. Tegenwoordig doen we goed mee met zes zeer bekwame mensen en een wethouder. We worden nu wel gezien als een partij met eigen ideeën en waarmee je rekening moet houden. Dit hebben we in de afgelopen 13 jaar wel opgebouwd.”
Vergeleken met 13 jaar geleden vindt Bart van de Camp dat er nu veel meer mensen in de raad zitten die met hun eigen ego en carrière bezig zijn, die vooral zichzelf willen profileren. “Ik heb dit nooit gedaan, ik zit er voor de burger en niet voor mezelf.” Dat wethouders dit doen kan hij nog enigszins begrijpen, maar aan dit gedrag van raadsleden ergert hij zich enorm. Een tweede verschil is het gemak waarmee raadsleden tegenwoordig overstappen van de ene naar de andere partij. “Ik heb daar heel veel moeite mee en het is niet geloofwaardig.”
De grootste tegenvaller volgens Bart van de Camp is het referendum over de Cityring in 2006, dat er niet kwam. Hoewel de SP voldoende handtekeningen had opgehaald om een referendum te houden, hield de gemeenteraad het destijds tegen. Het referendum werd met 15 tegen 24 stemmen verworpen, de raadsleden van D66, de LST, de SP en de VVD stemden voor. (De raad had toen 39 leden, tegenwoordig 45.) “En achteraf hebben we toch vaak gelijk gekregen. Want als we destijds die Cityring niet hadden aangelegd, zouden we nu de aantrekkelijke binnenstad hebben die we zo graag willen. En daarbij is de Cityring ook de reden dat we zoveel parkeergarages hebben, met alle gevolgen van dien.”
Het meest leerzaam was volgens Bart van de Camp de raadsenquête over het Midi Theater. Hijzelf was destijds lid van de enquete commissie. Een raadsenquête is het zwaarste middel dat de raad kan inzetten om een kwestie goed te onderzoeken.
Meer informatie:
- eenvandaag.nl; uitzending 10 oktober 2009
- Alles over het Midi Theater
“Het is een erg goed rapport geworden, dat daar uit voort kwam, maar er is alleen nooit iets mee gedaan. Het is nooit echt behandeld in de raad. Er werd alleen nog maar gesproken over de rol van burgemeester Ruud Vreeman, terwijl in het rapport staat beschreven hoe het heeft kunnen gebeuren en hoe het debacle is ontstaan. De positie van Ruud Vreeman wás ook onhoudbaar, maar hoe heeft het zo mis kunnen gaan? Mensen lijken soms te denken dat ze onfeilbaar zijn. Elke beginnend raadslid zou dit rapport moeten lezen, om ervan te leren. Nieuwe raadsleden moet je scholen, dat is een verantwoordelijkheid van elke fractie, maar dat gebeurt veel te weinig.”
“Ik heb in deze 13 jaar drie burgemeesters meegemaakt. Na Ruud Vreeman kregen we Ivo Opstelten. Die heb ik, in mijn rol als voorzitter van de raadscommissie Bestuur één keer op zijn plek gezet. Hij wilde het woord opeisen, terwijl het niet zijn beurt was, hij wilde mij als voorzitter opzij zetten. Ik heb hem toen uitgelegd dat eerst de raadsleden hun termijn kregen en dus het woord en dat hij dan daarna aan de beurt was, maar pas als ik hem het woord geef. Hij vond dat toen niet erg leuk, maar later kon hij dit toch waarderen.”
“Peter Noordanus heeft vooral rust gebracht en dat was best wel nodig. Hij is duidelijk ongeacht of je het met hem eens bent, je weet waar je aan toe bent met hem en dat is hier in Tilburg wel nodig.”
“Verder hebben we in Tilburg een goed armoedebeleid en ook de zorg hebben we als gemeente nog goed in de hand. Problemen zoals je soms hoort uit andere gemeenten, hebben we hier niet gehad. Die dingen gaan goed. Met de Jeugdzorg is dat wel anders, maar daarin moeten we samenwerken met veel andere gemeenten en dan zie je toch dat het moeilijker gaat.”
“Vluchtelingen, als ze hier op de stoep staan, moeten we helpen. Maar wel moeten deze mensen dezelfde behandeling krijgen als alle andere Tilburgers die hulp nodig hebben, met dezelfde rechten én plichten. Het moet duidelijk zijn dat iemand met een verblijfsstatus ook diezelfde rechten en plichten heeft en dan moeten we niet beginnen over dingen als ‘een andere startpositie’, ook onder Tilburgers zijn mensen die een andere startpositie hebben gehad en hulp nodig hebben, daarom moet je niet vluchtelingen gaan voortrekken, want dan krijg je scheve gezichten.”
“Wat me trouwens wel opvalt, is dat we altijd deskundigen om advies vragen en altijd dezelfde adviseurs opvolgen. Het wordt eens tijd voor een andere wind, dan krijg je een andere temperatuur.”
“In ieder geval heb ik geleerd dat je je in de politiek nooit kwaad moet maken en… ik ben het met geen één VVD-er eens, behalve aan de bar!”
Bart, hartelijk bedankt dat je er altijd wel was! In het verleden heb ik verschillende vergaderingen gezien, en er ook wel afwisselend van genoten. Door een herseninfarct is dat niet meer mogelijk, maar ik wens je het allerbeste! We zwaaien naar elkaar…..
Toch een betoog met wat bedenkelijke populistische trekjes, en ook een nogal schoolmeesterachtig toontje. Het begint met de stelling dat de ‘onaantrekkelijke binnenstad’ veroorzaakt zou zijn door de cityring, waar hij verder geen bewijs voor levert (klinkt meer als namekkeren over het afgestemd worden van het referendum door een raadsmeerderheid).
Verder over het ‘voortrekken’ van vluchtelingen. Dat verraadt toch een bepaald verkramptheid in het denken van deze man. Ik ken hun situatie op de Cobbenhagenlaan (geef daar als vrijwilliger lessen Nederlands), en daar zitten ze met zessen op één kamer. Ik schat in dat weinig Tilburgers zo dicht op elkaar zitten, al kunnen een aantal van hen, wit of anderszins, een paar extra steuntjes in de rug zeker gebruiken.
Bart is samen met Johan van den Hout mijn politieke leermeester. Hij nam me bij mijn aantreden onder zijn hoede maar gaf me de ruimte om al doende te leren. Hij liet me volkomen vrij maar was er altijd als ik hem wilde raadplegen, dag en nacht. We hebben jarenlang veel gepraat, verschrikkelijk gelachen en ons enorm opgewonden over onrecht dat we tegenkwamen. Samen trokken we de wijken in en voerden we actie met de mensen, samen voerden we debatten in de raadzaal, elkaar soufflerend en adviserend. Samen zaten we in de kroeg na te bespreken en tegen elkaar stoom af te blazen. Bart hield me met beide voeten op de grond in de praktijk, dan kon ik daarna alle beleidsstukken veel beter duiden en er een standpunt over bepalen. Ook toen ik fractievoorzitter werd en Johan wethouder, konden we altijd op Bart rekenen. Bart’s politieke intuïtie zit er bijna nooit naast, zeker niet als er iets mis lijkt. We kwamen bij elkaar over de vloer en belden elkaar vaak, ook over niet-politieke zaken. Toen de kadaverdiscipline die de gestaalde kaders van de landelijke partijleiding ook van mij eisten mijn gezin in een onhoudbare, onmogelijke financiële positie dwong, kon ik onder hun druk niet anders dan opstappen. Ook Bart heeft erg veel moeite gehad met die druk. Je kan dan wel een ouwe stoere stratenmaker zijn maar deze ruwe bolster heeft een hele blanke pit. Gelukkig zijn we contact blijven houden. Dat heeft de partijleiding niet kapot kunnen maken. Al mis ik het dagelijkse politieke werk met Bart nog steeds. Als ik de SP in Tilburg was, zou ik erg zuinig zijn op Bart, en hem om advies blijven vragen. Daar kan de SP en de hele rest van de lokale politiek alleen maar beter van worden.
Bart van de Camp heeft 13 jaar geleden het stokje van mij overgenomen als raadslid voor de SP. Overigens was ik zelf al nummer 4 op de lijst omdat nummer 3 op de verkiezingsavond al afhaakte. Dus nummer 5 tot en met 8 waren niet beschikbaar. Dat zegt iets over het lokale partijkader toentertijd. Ik mag nu gerust zeggen dat juist mijn standpunt voor de Cityring, aanleiding is geweest voor mijn vertrek. De geëiste kadaver- discipline, samen met het ruime tijdsbeslag dat het raadslidmaatschap kost, en ook eens de afdrachtsregeling (waarbij zelfs het kleine belastingvoordeel voor het raadslid van de cessie of schenking, door de partij werd opgeëist), en het feit dat ik juist baanloos was geworden, deden voor mij de deur dicht en heb ik me van deze partij afgekeerd. De aantrekkelijkheid van de binnenstad die Bart schetst, zonder Cityring, die zag ik toen niet en nog steeds niet. Enig resterend verbeterpunt is voor mij 30 km/uur op de hele Cityring. Dan is het pas echt af! Ik wens Bart een fijne tijd na zijn raadslidmaatschap toe en hoop dat hij zijn bestuurlijke ervaring nog ergens nuttig zal maken.
Bart was overigens wel een persoon die zijn emoties goed in het debat kon inbrengen en als commissievoorzitter was hij voor iedereen streng!