De afgelopen jaren heeft de fractie GroenLinks regelmatig aandacht gevraagd van de wethouder sociale zaken voor de manier waarop cliënten van het Centrum voor Werk & Inkomen (CWI, voorheen Sociale Dienst) behandeld worden door medewerkers (case-managers) van Sociale Zaken. Aanleiding hiervoor was elke keer het verslag van de Klantenraad Werk en Bijstand waarin melding wordt gemaakt van klachten van cliënten.
Ook de voorlaatste keer, in augustus 2014, gaf wethouder Erik de Ridder aan dat hij geen reden had om te denken dat cliënten op een verkeerde manier behandeld worden door medewerkers van het Centrum Werk & Inkomen.
Fractievoorzitter van GroenLinks Joris Bengevoord heeft opnieuw vragen over deze kwestie gesteld, nadat de wethouder afgelopen week op Twitter zei: “Gesprekken met “klanten” van onze afdeling werk&inkomen over bejegening, respect, willen werken. Zet aan tot denken en actie.” Joris Bengevoord wil weten wat er is gebeurd dat de wethouder nu tot actie aanzet en wat hij precies gaat doen.
Erik de Ridder heeft hierop geantwoord dat hij eerder geen concrete signalen had dat er iets mis was met de manier waarop cliënten van het Centrum Werk & Inkomen werden behandeld, maar alleen anonieme meldingen waar hij niets mee kon. Tijdens een gesprek onlangs met de Klantenraad Werk en Bijstand en aanvullende gesprekken met cliënten, werd duidelijk dat er concrete klachten zijn. “Bejegening en de emotie die erbij komt bij cliënten is wat mij aanzet tot actie. Mensen moeten niet het gevoel krijgen dat ze in een beklaagdenbankje zitten, dat is niet goed voor een zakelijk gesprek. Om daar de vinger achter te krijgen wil ik met de medewerkers van CWI aan de slag om dit te veranderen. Ieder mens die deze emoties en bejegening heeft ervaren is er een teveel.”
Wethouder dient zich te realiseren dat de klanten altijd in de “underdog” positie verkeren. Zijn bij werkloosheid op slag afhankelijk van de overheid geworden. Dat voelt niet senang en maakt overgevoelig voor wantrouwen. Consulenten moeten daarom over persoonlijke vaardigheden beschikken om deze natuurlijke spanning te kunnen reduceren! Helaas moet geconstateerd worden dat zowel het UWV als Soc.Zaken, ondanks dat de bureau’s tegen elkaar zijn aangeschoven, meer regelinggeoriënteerd (objectgeoriënteerd) dan mensgeoriënteerd zijn. Letterlijk alle hulpmiddelen zijn bij deze organisaties inmiddels afstandelijk en gestandaardiseerd. Binnen zo’n technocratische cultuur is de “mens” eerder een nummer dan een human being!
“Slechte behandeling” vind ik geen recht doen aan de genuanceerde manier waarop we dit debat hebben gevoerd. Het gaat om gesprekken tussen klanten en medewerkers waarbij emotie komt kijken. Na signalen bekijk ik hoe dit is verlopen.