Verklaring naar aanleiding van de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, door Gon Mevis, directeur|bestuurder van ContourdeTwern.
Nooit, nooit en te nimmer, mag geweld als oplossing worden geaccepteerd voor het beslechten van meningsverschillen. De gedachte gaat uit naar de 12 slachtoffers van de afschuwelijke moordpartij en hun nabestaanden. Het is een moordpartij gepleegd door terroristen, blijkbaar geïnspireerd door een extreme interpretatie van de islam. Het is een moordpartij die ook de zorgen over de toekomst van een kleine groep radicaliserende jongeren vergroot.
Al geruime tijd vangt ons jongerenwerk R-Newt signalen op, die zorgen baren. Een aantal jongerenwerkers is ook getraind in het herkennen van radicaliseringssignalen en betrokken bij het ontwikkelen van een adequate aanpak. Wat die aanpak moet zijn, is echter nog niet zo makkelijk. Signalen zijn niet altijd snel te herkennen, oorzaken niet eenvoudig te benoemen en een juiste aanpak daarom ook lastig te formuleren. Daar worstelt de hele westerse samenleving mee. Wij dus ook.
Waar slaat interesse in fundamentele islam om in extremisme? Waar is gedrag niet langer te kenschetsen als puberale overdrijving maar een voorteken van serieus grensoverschrijdend, crimineel gedrag? Ben je te snel met het uitdelen van een label, dan loop je de kans goedwillende jongeren te vervreemden en juist de verkeerde kant op te sturen. Ben je te laat, dan is het onheil wellicht al geschied.
De visie van ContourdeTwern is duidelijk: iedereen telt mee, iedereen doet mee. Verscheidenheid in achtergrond, kwaliteiten, opvattingen over de maatschappij en geloof is een groot goed. Mensen tellen mee, we nemen iedereen serieus en denken dat de samenleving ook iedereen nodig heeft. Daarom doen we ook een beroep op jong en oud om zo veel als mogelijk mee te doen.
Het jongerenwerk is in staat om met een breed spectrum van jongeren contacten aan te knopen. Juist de verbinding die dit oplevert, kan cruciaal zijn om te kunnen signaleren en bijsturen. En zo jongeren te bewegen de juiste keuzes te maken in het leven. Keuzes die vanzelfsprekend gericht moeten zijn op het vinden van een goede plek in een pluriforme, democratische en tolerante samenleving. Waaraan je een bijdrage levert, waar je verantwoordelijkheden draagt. En waar je, als jongere, ook wel eens een fout mag maken. Wij laten jongeren niet vallen, houden het gesprek gaande en zijn soms een laatste strohalm.
Ook nu sommige jongeren uiting geven aan extreme opvattingen, geweld goedkeuren of er tenminste begrip voor kunnen opbrengen, vinden we het belangrijk die geluiden te horen. Zolang er woorden vallen, vallen er geen doden. Liever faciliteren we een dialoog dan dat we het contact met de radicaliserende jeugd verliezen. In die dialoog, vaak ook een-op-een gesprekken in een informele setting, zullen we luisteren en begrip hebben voor de zorgen van jongeren. Ook als sommigen zich slachtoffer voelen van de (westerse) samenleving. Of als jongeren naar extreme opvattingen over de maatschappij neigen.
We doen dit niet om vervolgens begrip te tonen als jongeren alleen in een slachtofferrol kruipen, of, nog erger, rechtvaardiging zoeken om onze samenleving en de kernwaarden van tolerantie en vrijheid van meningsuiting af te wijzen. We doen dit, omdat we ervan overtuigd zijn dat er altijd mensen moeten zijn die jongeren stimuleren de juiste keuzes te maken. Keuzes die nooit en te nimmer kunnen bestaan uit het discrimineren van een ander, het uitsluiten van een ander, laat staan het om het leven brengen van andersdenkenden.
Een mooie en goed geformuleerde visie! Een visie die feitelijk altijd opgeld doet en niet alleen in relatie tot het verschrikkelijke gebeuren in Parijs. De geschiedenis toont aan dat het extremisme uit verschillende invalshoeken kan komen en immer als voedingsbodem de “onvrede” kent. Hetzelfde geldt ook voor de extreme geloofsopvattingen, die als rechtvaardiging worden gezien tot het bestraffen van andersdenkenden en niet-gelovigen. De jongeren binnen onze generatie zijn extra kwetsbaar door deze onvrede. Zeker als deze onvrede hen persoonlijk raakt. Het is daarom belangrijk met de jongeren in gesprek te blijven. Niet alleen in hun belang, maar vooral in ons aller belang!