Omerta

Wat een gezeur toch over het lekken uit vertrouwelijke raadsstukken en vergaderingen in het Tilburgse gemeentehuis. Nooit geweten dat burgemeester Peter Noordanus eigenlijk liever een Tilburgse versie van de Napolitaanse capo dei capi zou zijn geweest.

De baas van alle baasjes in de raad. Dan is Hans Kokke vast en zeker de sutto capo of zijn consigliere: de raadgever in de onverkwikkelijke zaak rond het sportbedrijf. Bij de camorra kennen ze de zwijgplicht, de omerta. In Tilburg blijven de kaken ook op elkaar bij de verantwoordelijken die het sportbedrijf met een dreigend financieel drama hebben opgezadeld. De SP probeert begrijpelijk Hans Kokke als huidig wethouder van Sport uit de wind te houden. Niet Kokke, maar Jan Hamming en Auke Blaauwbroek hebben er een zooitje van gemaakt meent fractieleider Spieringhs.

Het Zwarte Pieten is weer begonnen. Laten we de kaarten eens op tafel leggen. En ik kijk daarbij niet op een jaartje meer of minder. Pak ’m beet rond 1999 werd het wijkontwikkelingsplan voor Tilburg Noord door de gemeenteraad vastgesteld. CDA, GroenLinks, Algemeen Belang en PvdA wilden destijds heel graag rond de Puccinilaan nieuwe huizen bouwen. Het plan is in de jaren daarna in een stroomversnelling geraakt, nadat de buurt over Ooms begon te klagen: parkeeroverlast, teveel autoverkeer. U kent dat wel. Laten we daar eens een paar duurdere huizen neerzetten, was het plan om de kleurrijke buurt te ‘upgraden’. We zitten dan ergens rond 2004. Investeerders kloppen aan, Wagnerplein moet al jaren een facelift krijgen en de gemeente aast op de grond van Ooms. Sportwethouder van AB, Loet Visschers, opent het gesprek met Ooms. Die loopt tegen de beperkingen van zijn verbouwde oude PTT-complex aan, hij is inmiddels ook al weer een paar jaartjes ouder. Hij wil wel. Een lekkere winst pakken! Verkopen dus die hap, aan het Grondbedrijf. Dat keek in die tijd niet op een paar centen meer of minder.

Iedereen blij: Ooms was een ‘zekerheidje’ voor het nieuwe Wagnerplein, een mooie trekker. Daar zijn ze in Tilburg gek op. De buurt zou van een drukke sportschool bevrijd zijn, en na de sloop had Noord bouwgrond voor huizen in het hogere segment. De familie Ooms stalde een stevig bedrag op de eigen spaarrekening. Het verdiende wilden ze niet steken in de nieuwe locatie, want dat vonden zij namelijk toch iets te risicovol. Zij wel.

De rest van het verhaal kent iedereen. Terwijl de privé-bankrekening van Ooms groeit, stagneert de renovatie van de Drieburcht, blijft van de eerdere haast om te bouwen in de Puccinilaan niets over en lopen nieuwe sporters niet zo hard meer naar Noord.

Het was wel lachen, dat gezeur over het lek de afgelopen weken. Mochten we niet weten dat Hans Kokke aan het afrekenen was met de Drieburcht? Of bedoelt de SP dat niet, als ze hun verkiezingsaffiche naast de kortingsactie van het sportcomplex hangt. Komt wel komisch over.

We maken schoon schip, zegt de SP-fractieleider. ‘Sport op orde’? We maken een einde aan de cultuur van ‘we regelen het onderling wel’. Flauwe woorden natuurlijk, als je het fiasco van het sportbedrijf blijkbaar alleen binnenskamers wil bespreken.
Of het nu wethouder Visschers was, of (in willekeurige volgorde…) Puls, Hamming, Blaauwbroek, Kokke, De Ridder, Moorman, Frenk, Moller, Janssen, De Vries, Van den Hout, de burgemeesters Stekelenburg, Vreeman of Noordanus: de complete raad en zijn colleges hebben sinds begin deze eeuw tonnen boter op hun hoofd. Niemand heeft de laatste jaren de cijfers van het grondbedrijf of het sportbedrijf fatsoenlijk bekeken of iets met de waarschuwingen gedaan.

En dan is het maar goed dat er ergens iemand zit die wel de burgers van de stad wil vertellen wat er aan de hand is, zodat de dames en heren van de politiek ‘het niet onderling kunnen regelen’. Als dat dan lekken heet, dan is dat maar zo. Liever dat, dan een omerta. Immers de kiezer wil inderdaad, om met de SP te spreken, binnenkort ‘af kunnen rekenen’.