Duurzaamheidsbalans 2010 uitgereikt in NWE Vorst

Voor een publiek van meer dan 150 personen is in het theater van de NWE Vorst de duurzaamheidsbalans 2010 gepresenteerd en het eerste exemplaar uitgereikt aan Commissaris van de Koningin Wim van de Donk. Telos, de Brabantse onderzoeksmaatschappij die op het terrein bij de Universiteit van Tilburg gevestigd is geeft sinds 2001 een boek uit waarin de effecten van duurzaamheid in de Brabantse samenleving worden weergegeven. Ze hebben daartoe een speciale methode ontwikkeld. Via zo’n 100 meetgetallen komt er in drie sectoren, Economisch Kapitaal, Sociaal-Cultureel Kapitaal en Ecologisch Kapitaal, naar voren hoe het gesteld is met het ‘duurzame’ in Brabant. Elke vier jaar wordt dit onderzoek gedaan, en vastgelegd in een handzaam boekwerk voorzien van luxe grafieken met veel informatie over de gevolgde onderzoeksmethode en de gevonden resultaten. Commissaris Wim van de Donk gaf in zijn bedankwoord nog wel mee dat er goed gekeken moet worden of alles goed gemeten wordt. Dus zijn de meetpunten nog wel up-to-date?

Na deze inleiding werd het gezelschap ingedeeld in drie groepen, die elk over één van deze sectoren door gingen praten. We zaten bij de sector Economisch Kapitaal en de sector Sociaal-Cultureel Kapitaal.

De sector Economisch Kapitaal werd bijgewoond door een dertigtal mannen en enkele vrouwen uit met name het bedrijfsleven en de overheid, zowel gemeente, provincie en het rijk. Er werd aan de hand van een aantal stellingen van premier Rutte over onderzoek en innovatie gediscussieerd. Wat in opviel was, dat mensen  wel zien dat er samengewerkt moet worden en dat vernieuwing noodzakelijk is, maar dat er ook veel beren op de weg worden gezien. De overheid moet faciliteren, regels afschaffen en liefst ook financieel garant staan, maar mag zich niet bemoeien met wat de bedrijven doen. Ook moet de overheid er volgens enkelen voor zorgen dat ondernemers uit verschillende branches elkaar kunnen ontmoeten. Innoveren kunnen ondernemers zelf wel en ze hebben geen overheid nodig die eisen stelt op gebied van maatschappelijk belang en duurzaamheid. Opmerkelijk was ook, dat kleinere bedrijven en zzp-ers in de discussie geen rol speelden en ook in de duurzaamheidsbalans niet terugkomen, terwijl zeker 9% van de werkende bevolking inmiddels als zelfstandige ondernemer zonder personeel aan de slag is. Ook het woord ‘samenleving’ werd maar door één deelnemer in de mond genomen en leek verder geen rol te spelen in de beleving van ondernemers, evenals het begrip ‘duurzaamheid’.

In de sector Sociaal-Cultureel van de Duurzaamheidsbalans viel het  op dat er niets wordt gedaan met de nieuwe, voor iedereen beschikbare, digitale netwerken, zoals Facebook, Twitter en Hyves. Ook is de visie over de economie nog  ouderwets en weinig transparant. Dat werken en privé steeds meer gaan vermengen,  is nog geen gemeengoed. De deelnemers aan Sociaal-Cultureel waren het er over eens dat er gekeken moet worden naar wijken, ‘de Brabander’ bestaat immers niet. Ook moet de rol van de overheid veranderen, van passief naar actief, van opdrachtgevend naar deelnemend, van afdeling naar werkgroep. Eén van de sectoren waarop Brabant slecht scoort is ‘sociale uitsluiting’. Die zou je kunnen verhelpen door te investeren in de mensen in de wijken. Dat juist Tilburg van plan is om vijf wijkcentra te sluiten, viel niet in goede aarde, dat zou de score in ‘sociale uitsluiting’ alleen maar verslechteren. Hier ligt duidelijk een rol voor de provincie.