De oude vertrouwde sportbroek

Zelf heb ik er nog eentje thuis. Simpelweg omdat ik ‘m bij warmer weer graag draag. Alleen thuis wel te verstaan. Want voor een man is het al tijden “not done” om je ermee in het openbare domein te begeven. De oude vertrouwde sportbroek, geheel zonder pijpen, de gehele benen lekker bloot.

Ooit droeg ik ze vaak: op school, tijdens vakantie, in de stad….. Als de zomer een beetje op tijd begon, waren m’n benen ruimschoots voor de zonnewende al behoorlijk bruin.

Oké, soms zette het dragen van dit voor mannen inmiddels controversieel verklaarde kledingstuk ook mij voor de toen der tijd bekende “gênante” situatie. Omdat de bedekking van het onderlichaam beperkt was, kon van een “stijve” immers iedereen in de vorm van het duidelijk zichtbare bobbeltje meegenieten. Reputatieschade leverde het echter nooit op. Nagenoeg iedere man werd hiermee zo nu en dan “geconfronteerd”. Als het bobbeltje weer was geslonken was men het onmiddellijk vergeten.

Het verkrijgen van bruine benen zonder strand of zonnebank is tegenwoordig echter alleen nog voorbehouden aan het vrouwelijke deel van onze samenleving. Hoewel ik – en stiekem vele mannen met mij – tijdens een zomerse dag graag mijn benen het vrije zicht zou willen geven, laat ik dat wel uit m’n hoofd. Waarom eigenlijk? Ben ik bang om te worden uitgelachen of om voor “homo” te worden uitgemaakt.

Ben ik bang om lastiggevallen of in elkaar gemept te worden? Misschien wel. Het huidige maatschappelijke klimaat geeft daar immers met grote regelmaat alle reden toe. Of misschien ook niet. Het neo-liberale gedachtegoed – een systeem waarin zich vooral haantjes en diva’s met hun conservatieve man/vrouw beelden als een vis in het water voelden – staat inmiddels zwaar onder druk. Wellicht is het idee om weer eens lekker met de billen bloot te gaan nog niet eens zo slecht. Al is het alleen maar om een statement tegen de “nieuwe preutsheid” te maken.