Vandaag was een a-autistische dag. Ik voelde al enkele dagen geleden dat dit zo’n dag zou gaan worden, linksom of rechtsom. Via welke kant deze dag uiteindelijk het hierboven genoemde beslag gekregen heeft weet ik niet. Het is in elk geval gebeurt en het voelt goed.
Nu ik thuis aan de computer zit en het afgelopen etmaal nogmaals de revue laat passeren glijden gevoelens van diverser aard door mijn geest en lijf. Ik verbind er geen verwachtingen aan, hetgeen ik ooit na dit soort dagen altijd wel deed. Deze dag nemen ze me niet meer af. Het ergste dat me kan overkomen is dat hetgeen vandaag plaatsvond bij deze ene dag blijft.